Een autisme diagnose lost niks op

Autisme spectrum stoornis (of afgekort ASS) is een zeer ruim spectrum. In dit spectrum is elke autist uniek op zijn manier. Bij sommige valt het heel duidelijk op dat ze ASS hebben en van anderen is het zo goed als onzichtbaar. Je zou denken dat de onzichtbare groep het minder moeilijk heeft met hun aandoening, maar dat is alles behalve waar. De onzichtbare groep is gewoon heel goed in het camoufleren, maar dit zorgt wel voor een hoge stressfactor die kan leiden tot extra klachten zoals bijvoorbeeld slaapproblemen.

Door dat ASS bij heel wat mensen onzichtbaar is komt meer en meer voor dat mensen op latere leeftijd de diagnose krijgen, en ik ben zelf één van deze mensen.

Van slaapproblemen tot autisme diagnose

Als kind kreeg ik al de diagnose van dyslexie, maar op 38-jarige leeftijd bleek dat er toch wat meer aan de hand was. Omdat ik al heel lang last had van slaapproblemen, ben ik uiteindelijk op aanraden van de huisarts toch eens naar psycholoog gegaan. Ik had niet verwacht dat er door wat praten met een psycholoog een oorzaak ging gevonden worden. Na vele gesprekken kwam er op aanraden van de psycholoog een psychodiagnostiek onderzoek en uit de resultaten van dit onderzoek bleek dat ik naast dyslexie ook autisme en ADD heb.

Puzzelstukken vallen op hun plaats

Het krijgen van de diagnose veranderd de persoon niet, maar het brengt wel een antwoord op vele vragen. Ik heb altijd al beseft dat mijn brain anders werkt dan van de “normale” mensen, en nu weet ik tenminste ook waarom het anders werkt.

Door te beseffen dat ik gewoon anders ben, kan ik nu ook mezelf leren zijn en bepaalde prikkels vermijden, in plaats van proberen om normaal te zijn. Ik doe ook mijn best om minder te camoufleren, ook al is het moeilijk om een gewoonte af te leren die je al je hele leven doet. Het vermijden van prikkels en minder camoufleren zorgen alvast voor meer rust in mijn hoofd, waardoor ik ook al veel beter slaap.

Stap voor stap ontplooi ik mezelf, maar er is nog lange weg af te leggen.